مشخصات بالینی کودکان دارای اختلالات یادگیری

ناتوانی یادگیری یک اختلال عصبی است. به زبان ساده، ناتوانی یادگیری ناشی از تفاوت در نحوه "سیم کشی" مغز یک فرد است. کودکان دارای ناتوانی های یادگیری به اندازه همسالان خود باهوش یا باهوش تر هستند. اما ممکن است در خواندن، نوشتن، املاء، استدلال و سازماندهی اطلاعات مشکل داشته باشند، اگر آنها به مسائلی دست یابند یا به روش های متعارف آموزش داده شوند. ناتوانی یادگیری قابل درمان یا رفع نیست. این یک مسئله مادام العمر است با این حال، با حمایت و مداخله مناسب، کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری می توانند در مدرسه موفق شوند و در آینده به مشاغل موفق و اغلب برجسته بروند. والدین می توانند با تشویق کودکان دارای ناتوانی های یادگیری با تشویق نقاط قوت، شناخت نقاط ضعف، درک سیستم آموزشی، کار با متخصصان و یادگیری در مورد استراتژی هایی برای مقابله با مشکلات خاص به چنین موفقیتی دست یابند. قانون آموزش افراد دارای معلولیت (IDEA)، یک قانون فدرال است که ناتوانی یادگیری را به عنوان شرایطی تعریف می کند که پیشرفت یک کودک به طور قابل ملاحظه ای کمتر از آنچه ممکن است برای آن کودک انتظار داشته باشیم باشد. ناتوانی های یادگیری شامل مشکلاتی نمی شود که عمدتا ناشی از ناتوانی های ذهنی، اختلالات عاطفی یا ناتوانی های بینایی، شنوایی، عاطفی یا فکری باشد.